در منظر نهادهای بین‌المللی، بویژه سازمان ملل، یکی از عوامل اصلی توسعه
یافتگی کشورها، میزان استیلای آنها بر فنآوري‌هاي روز است. بر پايه این
دیدگاه، راه توسعه یافتن کشورهای توسعـه نایافته و در حال توسعه را ناگزیر،
انتقال يافتن فنآوری از کشورهای توسعه یافتـه به دو دسته کشورهاي مزبور
دانسته اند. ولی انتقال عملی فنآوری و فرآیند پیچیدۀ آن، مهمترین چالش سر
راه این دیدگاه است. چه، مسلم و روشن است که تحقق امر انتقال، بنحوی که
انتقال گیرنده، همانند انتقال دهنده، بر فنآوری موضوع انتقال، استیلا یابد،
کاری ساده نیست. در راستای غلبه بر چالش‌های موجود بر سر راه انتقال
فنآوری، نهادهای بین‌المللی مزبور یکی از تاثیرگذارترین عامل‌ها را قالب و
محتوای قراردادهایی می‌دانند که برای این امر مورد استفاده قرار می‌گیرد.